Want die van mij deed dat niet. Er viel niets aan te doen. Behalve wat pijnstillers werd mij verteld. En daarmee was de kous af. “Sorry”, zei ze nog, “je zal er mee moeten leven”. Het woord endometriose is nooit gevallen. Tot ik me inschreef bij een andere huisarts. Toen begon de bal te rollen.
Menstruatiepijn is aan de buitenkant onzichtbaar. Dat wil niet zeggen dat het niet bestaat.
Mijn voormalige huisarts weigerde dus om me verder te helpen. In 2019 (het is al weer even geleden) kwam ik meerdere keren terug naar de praktijk. Iedere keer stuurde ze me weg met een andere dosering pijnstillers. Eerst Naproxen. Maar ik moest wel opletten want het gebruik van NSAID’s (waaronder Naproxen) kan de kans om zwanger te worden verminderen. Geïrriteerd zei ik haar dat dat nou juist de bedoeling was. Dat wist ze wel zei ze, maar ja een andere oplossing dan hopen op het beste was er niet.
Toen ook de Naproxen niet meer werkte, kreeg ik Tramadol. (Een opiaat, een morfine-achtige pijnstiller die trouwens verslavend kan werken). Wat een troep is dat. Eerst wordt je er een soort euforisch van, dat is dan nog wel geinig. Maar als de euforie weg trekt, gaat het rare dingen doen. Ik werd er vaak duizelig van en hoorde stemmen of gelach in mijn hoofd. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt! Maar het overkwam een vriend van mijn vriend ook. Hij zei dat hij zijn stem continu dubbel hoorde. Als een echo constant in zijn hoofd. Yikes.
Ik had het echt wel gehad met de pijn die iedere menstruatie alleen maar erger werd. Een deprimerend vooruitzicht. Bovendien was ik al drie jaar van de pil af en was er nog niets gebeurd. Goed, één keer had een vaag positieve test. Maar een paar dagen later was er niets meer te bekennen van de felbegeerde twee streepjes.
Het werd tijd voor actie. Zo kon ik echt niet langer door. En besloot ik dat het tijd werd voor een andere huisarts. Misschien dat andere mensen op hun strepen kunnen gaan staan, van ik wil dit onderzoek of ik wil dat gecheckt hebben. Ik kan dat niet. Ik had een keer een onderzoek bij een gynaecoloog gehad in een privékliniek, maar ook hij zei dat er niets aan de hand was daar beneden. ‘Zie je wel,’ zei de huisarts. Ik voelde me inmiddels zo ongemakkelijk bij mijn huidige huisarts, dat ik gewoonweg een andere wilde. En dus ging op zoek.
Op de website van zorgkaartnederland kun je huisartsen vergelijken. Bleek dus dat de huisarts die de praktijk runde net weggegaan was, toen ik me had ingeschreven. Mensen waren blij met die huisarts, maar de vrouw die het daarna had overgenomen.. tsja
In 2020 maakt ik dan ook eindelijk de overstap naar een andere huisarts. Eentje die wél goede beoordelingen kreeg. En drie straten verder op zat. Oeps. Soms baal je van jezelf. Had ik nou maar eerder die stap genomen. Dat had een hoop pijn en ellende gescheeld. Het is niet goed om lang te blijven hangen in dingen die hadden gekund, dus dwing je jezelf om door te gaan.
In ieder geval was de nieuwe huisarts wel behulpzaam. Ze luisterde aandachtig naar mijn verhaal en zei meteen: “dat klinkt als endometriose”. Ik kreeg een doorverwijzing naar het Bronovo ziekenhuis in Den Haag.
Twee maanden na de doorverwijzing ging ik op controle. De gynaecoloog zag meteen de endometriose zitten. Dus toch! Ik was opgelucht. Eindelijk kunnen we stappen gaan ondernemen om de pijn weg te nemen. Er werd namelijk meteen een operatie ingepland. Ook al was er een wachtlijst voor vier maanden. Voor mij zat er ineens vaart in. Het scheelt psychisch zoveel dat je ergens naar toe kan leven (zelfs als het een operatie betreft), dan eindeloos doorgaan zonder uitzicht. Als je benieuwd bent, kun je hier lezen hoe die operatie ging.
Wat was ik blij dat ik naar een andere huisarts was gegaan! Eindelijk werd ik gehoord. Eindelijk kreeg ik een diagnose en wist ik dat het niet tussen mijn oren zat.
Ik gun andere vrouwen met menstruatie problemen dit ook. Een luisterend oor. Iemand die je serieus neemt. Want pijn is pijn. Als jij pijn voelt, geeft je lichaam aan dat er iets aan de hand is. Ik zou iedereen op het hart willen drukken om te luisteren naar je lichaam. En zoek iemand die met je mee wilt luisteren. Je hoeft niet onnodig pijn te lijden. Er kan een oplossing zijn. Misschien is het geen endometriose, maar is het een vleesboom, pcos of iets anders. Pijn heb je niet zomaar.
Hopelijk heb jij een hele andere ervaring met een (huis)arts als ik. En heb ik dit bericht niet voor jou geschreven. Maar als je wel herkenning vind in dit verhaal, wens ik je sterkte en succes. Als je een vraag voor me hebt, dan mag dat ook. Je kunt een berichtje hier onder achter laten of me een persoon berichtje sturen.
