Wanneer zelfs andere vrouwen je menstruatiepijn niet begrijpen

“Hoezo moet je afzeggen? Je kan toch gewoon een tampon er in duwen, pijnstiller erbij en gaan?”

Nee. Dat kan niet. Niet bij mij en ik weet dat er vele andere vrouwen zijn waar dat ook niet bij kan. De opoe visites zijn bij mij zo pijnlijk dat ik amper kan lopen. Ik vertel je meer over mijn menstruatie klachten. Misschien herken jij er ook een paar?

Soms zit op de grond in de douche, puur omdat staan amper gaat. Ik zie mijn kruik meer dan mijn vriend, die me sowieso liever vermijd tijdens mijn ‘drakenperiode’. Hij maakt dan thee voor me en kookt voor me. Hij zorgt voor me. Maar ik lig toch liever onder een deken en dus gaat hij langs bij vrienden. Ik zou ook wel leuke dingen willen doen, langs gaan bij vriendinnen. Maar helaas zit ik vast aan dit lichaam en is ieder eind en begin van de vrouwelijke cyclus een stijd die ik het liefst in mijn bed uitvecht.

In heb in de afgelopen jaren vaak afspraken moeten afzeggen. De week naar de menstruatie toe en de week van de menstruatie zelf. Ellende. Vaak denken mensen: ja iedere vrouw is dan wat moe en prikkelbaar.

Ik ben zo moe dat ik na een dag werken wat eet en dan direct naar bed ga. Dat is om acht uur in de avond. Heb ik een hele drukke dag gehad? Dan kan het gebeuren dat ik het niet eens meer red om iets te eten.

Als ik ongesteld ben, zijn zelfs oude vrouwtjes en gekookte eitjes niet veilig.

Ik ben zo chagrijnig dat ik oude oma’s die in de supermarkt in de weg staan, omver wil duwen. Ik ben zo ongeduldig dat als een eitje pellen niet lukt, ik het gewoon tegen de muur smijt van woede. Ik voel me zo down dat ik vijf keer op een dag huil, dan zie ik het leven echt even niet zitten. En niks kan me schelen. Ik heb geen zin om mensen te zien, ik heb geen zin om het huishouden te doen, ik heb geen zin om te eten.

Waar het op neer komt, is dat ik alle scherven weer bij elkaar kan rapen als het ergste geweest is. (Een week na de start van mijn menstruatie, want ja je bent een paar dagen ongesteld. Daarna moet je een paar dagen fysiek daarvan bijkomen). Dus vrienden contacten na een radiostilte (van soms twee weken). De was, stofzuigen, schoonmaken, want het huis is een puinhoop.

En dan begint het hele riedeltje weer van voren. En met een onregelmatige cyclus, weet je nooit wanneer dat gaat gebeuren! Dus kan je ook niet plannen. Wat resulteert in dat je afspraken kort van te voren moet afzeggen. Argh.

Ik doe mijn best, echt waar. Het is gewoon zo moeilijk af en toe. Gelukkig ken ik ook mensen die me wel begrijpen. Daar ben ik dankbaar voor.

Ik ga er een beetje vanuit dat als je dit leest, je jezelf (voor een deel) herkend in dit verhaal. Ik hoop dat je steun kan vinden in je omgeving en ik wens je het allerbeste.

Update 2021: Het gaat nu veel beter met me. De endometriose vierde hoogtij op het moment dat ik dit schreef. Inmiddels ben ik vele pijnstillers, een operatie, een zwangerschap en een zoontje verder. Het leven begint me weer voorzichtig toe te lachen. Ik ben er nog lang niet, maar het diepe dal waar ik in zat, daar ben ik gelukkig uitgekomen.